Serüven denilen oluşum ilk önce insanın bedeninde başlar. Ruhunda, kalbinde salgıların yarattığı algılarla varlık kazanır. Hayat başlı başına zorunluluk içeren serüvendir fakat bahsedilen bu serüven; maruz kalma, zorunda bırakılma kavramının çok uzağında, arzulardaki kıpırdanmalarla hayat bulur. Bir an bir şey istemeye başlayıverirsin, bilinçsizce. Anlam vermeye çalışmadan, bir takım etkenlerin neticesinde belirir. Sadece istemek, heyecan duymak… Ardından bazı veriler akmaya başlar, hormonların dengelerini kaybettiği alanlara doğru. Gözler, inanç ve düşünsel tüm eylemler anlık olarak kanalize olur bu vuku bulmuş yükselişe. Anlamlanmaya, idrak edilmeye başlandığında organik sistem bilgiye doğru yönelenir. Tüm bu başlangıçlar, edinilen bilgiler sonucunda amacın örgüsünü ilmekler. Amaç, araca ihtiyaç duyduğunda fiziksel hareketlilik zorunluluğu ortaya çıkar ve ilk adım, enerji yoksunluğu çekmeyen metabolizmalarda gerçekleşir. Serüven biter! İşte serüven süreci tam olarak budur. Hayalini kurduğun an yaşanırken zaten serüven başlamış ve bitmiştir. Oluşum, idrak, çaba, öğrenim ve ilk adım… Sonraki adımlar olağana teslimiyet, amaca hizmettir.
Devamı