Çaban, ruhunu beslemek… Aradığın, mutluluk. Kendini bilmeden ve tanımadan seçeceğin her yol, adımlayacağın her mesafe, aradığın özden uzaklaştıracak. Arzun belli, seçimlerin tanımsız… İnsanoğlu. Ulaşmayı amaçladığın tek bir nokta var. Mutluluk. Fakat… Değişen düzeni, yol alan ömrünü, zevk ve meraklarını, boğulmamak için çabaladığın cenderenin boyutunu, her gün değişim gösteren geleceğe bakışını, yarını geç bugünden ne istediğini, rüyalardan sıyrılıp gerçeği, hayatındaki değişkenleri, gözlerinin önünde salınıp seni kör eden perdeleri fark edemiyorsun da diyorsun ki ‘ben neden mutlu değilim’. Geleceğe açılan kapıyı vizyonsuz aşındıran gençlik ile birlikte savrulmaktan kendini alamayan orta yaş insan güruhunun naçiz bir üyesisin. Amacın basitçe ‘mutlu olmak’ diye haykırmak yerine ‘ona giden yolları’ keşfetmek ve sabreylemek olsaydı, gözlerinin içinden fışkıran ışık, güneşi imrendirirdi. İnsanoğlunu koy bir kenara. Sen, sen. Sen birsin. Sen teksin. Sen varoluşundan bugüne kadar iki canı bir bedene koyamadın. Sen tek olmaya, gözlerin sonsuzluğun puslu yollarına teslimiyeti kabul edene kadar devam edeceksin. Çünkü aklın çalışma prensibi ancak buna müsait. İki değilsin, çok değilsin. Sen birsin. Sen teksin. Mutluluk senden ibaret… Ondan korkma. Düşüncelerinle, aklınla oluşturduğun koskocaman bir dünya var yaşadığın, yaşayacağın ve o dünyaya teslim olup bütünleşeceğin. Ara, bul, hisset, yaşa, kucakla ve ömrünün sonuna kadar şükrün yüreğine eş olsun. Neşeni körüklemek ya da söndürmek yalnızca […]
Devamı